Je hebt dat diepe verlangen naar anders.
Iets in jou wéét ook dat dat de bedoeling is.
De wereld verandert. 
En dat is niet voor niets.

Maar toch durf je niet los te laten.
Elke keer trek je je terug.
Omdat je wacht totdat je nog wat meer duidelijkheid hebt.
En zekerheid.
Totdat meer anderen je voorgaan.
Zodat het veiliger voelt.

Maar ja, als je om je heen kijkt, zie je dat de massa jou geen antwoorden zal geven. 
De mens is geneigd om de kudde te volgen.
Doen wat iedereen doet. Niet moeilijk doen. Vertrouwen op de meerderheid.

Dat voelt fijn.
De veiligheid van samen.
Niet buiten de boot vallen en alleen komen te staan.

Als je eerlijk bent, voel je je toch vaak alleen in de groep.
Merk je dat jouw kijk tóch anders is.
Dat jij vragen hebt, waar anderen iets gewoon aannemen.

Het is niet gemakkelijk om het toe te geven, maar ...
Je bent anders.
Je wilt anders.
Maar je durft niet anders.
​​​​​​​Nog niet